Το κράνος δεν
σώζει ζωές

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΕΧΘΡΟΣ

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη κατά της ελευθερίας απειλή από τους αυτόκλητους κηδεμόνες οι οποίοι οπλισμένοι με ακλόνητη πίστη στα δικά τους αναπόδεικτα «πιστεύω», προσπαθούν να τα επιβάλλουν σε άλλους  

ΚΡΑΝΟΣ=ΘΑΝΑΤΟΣ

 Κάποτε ήταν «αυτονόητο» πως η γη είναι επίπεδη…
Κάποτε ήταν «αυτονόητο» πως ο ήλιος γυρίζει γύρω από την γη… 

Αν δεν είχε αμφισβητηθεί το «αυτονόητο» θα ζούσαμε στον μεσαίωνα. Τέτοιου είδους «αυτονόητα» υπάρχουν ακόμα και θα υπάρχουν όσο οι άνθρωποι βαριούνται να βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει.

 Η σελίδα αυτή καταρρίπτει ένα «θέσφατο», ένα «αυτονόητο»: τον μύθο ότι το «κράνος σώζει ζωές»

Η τροχαία άρχισε σαρωτική εκστρατεία επιβολής χρήσης κράνους στους οδηγούς δικύκλων με την χρήση μέσων όπως είναι οι γερανοί κλπ.

Είναι καιρός να καταγγελθεί ο νόμος περί χρήσης κράνους ως απόλυτα επικίνδυνος για την αρτιμέλεια, ζωή και ασφάλεια των πολιτών, αλλά, και πολύ περισσότερο, ως βάναυση προσβολή του αναπαλλοτρίωτου και αδιαπραγμάτευτου δικαιώματος του κάθε ατόμου να έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο σε θέματα που αφορούν στην προσωπική του ασφάλεια και στην επιλογή μέσων προστασίας του. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αναγνωριστεί στην όποια κυβέρνηση ή βουλή το δικαίωμα να επιβάλλεται ως κηδεμόνας ανηλίκων στους πολίτες για προσωπικά τους θέματα ή να επιβάλλει σε ενήλικες και έμπειρους κανόνες που αφορούν μωρούς και νήπια.

Προσοχή: Το ζητούμενο δεν είναι να πειστεί ο αναγνώστης για την επικινδυνότητα του κράνους, αλλά, πρωτίστως, για το γεγονός πως η χρησιμότητά του δεν είναι τόσο αυτονόητη όπως διαδίδουν ανεξέλεγκτα οι εξυπηρετούντες είτε εμπορικά συμφέροντα είτε επιθυμούν να χαϊδέψουν τις αφελείς προκαταλήψεις του υποβαθμισμένου σε όχλο λαού.

Τέλος, η τροχαία, καλά θα κάνει να νοιαστεί
α) για τα δίκυκλα που ηχορυπαίνουν και αναίτια βασανίζουν εκατομμύρια ανθρώπων,
β) για τα παραλόγως σταθμευμένα οχήματα ακόμα και πάνω σε στάσεις λεωφορείων που εκθέτουν σε κίνδυνο ζωές,
γ) για τα οχήματα που εκπέμπουν ρύπους και σκοτώνουν αργά αλλά βέβαια τους πολίτες,
δ) για τους επίορκους δημάρχους και λοιπούς πολιτικούς που δεν μεριμνούν για την συντήρηση του οδικού δικτύου, την σήμανση των δρόμων…
ε) για όσους οδηγούν χωρίς φώτα, ακούγοντας walkman ή μιλώντας στο κινητό

Παραθέτω παρακάτω αυτούσια την άποψη ενός διδάκτορα της εφαρμοσμένης και θεωρητικής φυσικής, όσον αφορά τα του κράνους, κατά τεκμήριο ειδικού σε θέματα μηχανικής και κίνησης.

«ΚΡΑΝΟΣ = ΘΑΝΑΤΟΣ

(απαραίτητη διευκρίνηση: αφορά οδήγηση κυρίως μέσα σε πόλη και ταχύτητες κάτω των 80 χιλιομέτρων/ώρα)

Εισαγωγή

Συχνά - πυκνά αυτό που εκ πρώτης όψεως φαίνεται λογικό, δεν είναι και πραγματικά λογικό. Η περίπτωση του κράνους ως μέσου «προστασίας» των δικυκλιστών αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Πρόταση

Η χρήση κράνους κατά κανόνα, με ίσως ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι άκρως επικίνδυνη και βλαπτική για τους δικυκλιστές, τους υπόλοιπους κυκλοφορούντες και την κοινωνία.

Αποδείξεις

Όσον αφορά την σχέση κράνους και πρόληψης ατυχήματος

1) Το κράνος μειώνει το περιμετρικό οπτικό πεδίο. Ενδέχεται να μην αντιληφθεί ο οδηγός ένα όχημα το οποίο έρχεται από πίσω και να συγκρουστεί με αυτό.

2) Το κράνος μειώνει την ακουστική αντίληψη και ιδιαίτερα την ικανότητα προσδιορισμού της πηγής του ήχου. Κατά την οδήγηση, ιδιαίτερα μέσα σε πόλη, ο οδηγός αντιλαμβάνεται την ύπαρξη και θέση άλλων οχημάτων από τον θόρυβο π.χ. του κινητήρα ή των τροχών τους. Έτσι είναι δυνατό να κάνει ασφαλείς ελιγμούς και να αποφύγει πρόσκρουση. Κάθε μείωση της ακουστικής αντίληψης του περίγυρου, αυξάνει αισθητά και την πιθανότητα σύγκρουσης.

3) Η χρήση κράνους δίνει την ψευδαίσθηση ασφάλειας και ο οδηγός γίνεται λιγότερο προσεκτικός. Αυτός που φορά κράνος καθίσταται ανώνυμος και μειώνεται το αίσθημα ευθύνης προς τους άλλους. Κοινοί εγκληματίες ή τρομοκράτες φέροντες κράνος διαπράττουν αδικήματα χωρίς να διατρέχουν κίνδυνο να αναγνωριστούν.

4) Η χρήση κράνους προξενεί αίσθημα μικρής ή μεγάλης δυσφορίας στον οδηγό, ανάλογα με την ευαισθησία του, με αποτέλεσμα να μειώνει σε αντίστοιχο βαθμό και την προσοχή του. Η δυσφορία προκαλείται α) λόγω του βάρους του κράνους, β) λόγω της διατάραξης στην φυσική ψύξη της κεφαλής, διότι αφενός εμποδίζει την απαγωγή θερμότητας με εξάτμιση του ιδρώτα και εκπομπή υπέρυθρης ακτινοβολίας και αφετέρου κατακρατά την ηλιακή ακτινοβολία σε περίπτωση που το χρώμα του είναι σκούρο (η χαμηλή εντός πόλης ταχύτητα και οι στάσεις στα φανάρια αποκλείουν την ψύξη), γ) λόγω της υγρασίας που δημιουργείται από την παρεμπόδιση αερισμού, δ) λόγω της μείωσης της οπτικοακουστικής αντίληψης με αποτέλεσμα το άτομο να αισθάνεται αποκλεισμένο από το περιβάλλον.

5) Η χρήση κράνους εμποδίζει τον οδηγό να φορέσει τα γυαλιά κατά του αέρα και ήλιου, ενώ ο ενσωματωμένος πλαστικός ανεμοθραύστης είναι άχρηστος για πολλούς λόγους: α) Αν είναι σκούρος είναι ακατάλληλος για νυκτερινή οδήγηση και αν είναι άχρωμος είναι ακατάλληλος για οδήγηση με ήλιο), β) μετά από ένα διάστημα γεμίζει γρατσουνιές και καθίσταται ακατάλληλος σε κάθε περίπτωση.

6) Εάν έντομο, όπως είναι η μέλισσα ή η σφίγγα, εισέλθει και παγιδευτεί στο κράνος, η προσοχή του οδηγού θα περισπαστεί με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο του οχήματος.

Συμπέρασμα

Από τα ως άνω σαφώς προκύπτει πως η χρήση κράνους πάντοτε και χωρίς εξαίρεση μειώνει αισθητά την ικανότητα αποφυγής και πρόληψης ατυχήματος. Για τους τρίτους οι οδηγοί με κράνος είναι πάντοτε και χωρίς εξαίρεση επικίνδυνοι σε μικρό ή και πάρα πολύ μεγάλο βαθμό.

Όσον αφορά το αν το κράνος προσφέρει προστασία σε περίπτωση σύγκρουσης

1) Το κράνος, αν είναι κακά σχεδιασμένο, σε περίπτωση που η σύγκρουση έχει σαν αποτέλεσμα την ώθηση της κεφαλής προς τα πίσω, θα σπάσει την σπονδυλική στήλη με αποτέλεσμα την παράλυση ή τον θάνατο.

2) Το κράνος, σε κάθε περίπτωση, αυξάνει την μάζα του συστήματος κεφάλι + κράνος, με αποτέλεσμα την δημιουργία εσωτερικών περιδινήσεων και καταστροφή ή κάκωση του εγκεφάλου ακόμα και χωρίς να είναι απαραίτητη η ύπαρξη ορατών εξωτερικών βλαβών! Αυτό συμβαίνει όταν η φορά του κτυπήματος κατά την πρόσκρουση δεν διέρχεται από το κέντρο βάρους του συστήματος κεφάλι + κράνος. Το κράνος δρα, δηλαδή, σαν ένα «σέικερ», μόνο που αντί για «νεσκαφέ», «φραπέ» γίνεται ο εγκέφαλος. Εάν υποτεθεί πως το κράνος προστάτεψε το κεφάλι σε μία συγκεκριμένη περίπτωση, ακόμα και τότε, όμως, η πιθανότητα να προκαλέσει θάνατο ή παράλυση είναι μεγάλη διότι αν οι απλοί άνθρωποι που θα προστρέξουν στον τόπο του ατυχήματος προσπαθήσουν να το αφαιρέσουν, αντί να αφήσουν να γίνει αυτό στο νοσοκομείο, τότε ενδέχεται να προξενήσουν θανατηφόρο ζημιά.

3) Το κράνος αφορά την προστασία της κεφαλής και μόνο. Δεν προστατεύει σε καμία απολύτως περίπτωση το υπόλοιπο σώμα και ιδιαίτερα στην σπονδυλική στήλη μπορεί να προξενήσει καταστροφική βλάβη. Και τίθεται το εξής εύλογο ερώτημα: Τι προτιμά κανείς, τον θάνατο ή να ζήσει παράλυτος ή σαν ζωντανός νεκρός;

Συμπέρασμα

Ακόμα και στην περίπτωση σύγκρουσης το κράνος σπάνια προσφέρει προστασία, μάλλον προξενεί βλάβη και αν σώσει από τον θάνατο ενδέχεται να καταδικάσει τον φέροντα να ζει ως παράλυτος ή φυτό και να υποφέρει αυτός κι οι δικοί του για το υπόλοιπο της ζωής του.

Όσον αφορά την οικονομική διάσταση

- Το κράνος είναι ένα αντικείμενο με πολύ χαμηλό κόστος κατασκευής, πολύ υψηλή τιμή πώλησης και επομένως με μεγάλο συντελεστή κέρδους. Στην χώρα μας τα περισσότερα κράνη εισάγονται. Δεκάδες δισεκατομμύρια δραχμές σε συνάλλαγμα χάνονται στο εξωτερικό για την αγορά αυτού του άχρηστου έως επικίνδυνου αντικειμένου.

- Τα άτομα που μένουν ισοβίως ανάπηρα ή φυτά λόγω κράνους κοστίζουν στην πολιτεία και συγγενείς.

Συμπέρασμα

Ο θεσμός χρήσης κράνους βλάπτει / επιβαρύνει την οικονομία και του ατόμου και της κοινωνίας.

Όσον αφορά τις στατιστικές γύρω από την χρησιμότητα του κράνους

Εδώ έχουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα παρερμηνείας με σκοπό την προστασία των εμπορικών συμφερόντων των κατασκευαστών, εισαγωγέων και εμπόρων.

Στην Αυστραλία, για παράδειγμα, μία στατιστική φέρεται να «έδειξε» πως τα ατυχήματα μειώθηκαν μετά την επιβολή χρήσης κράνους σε ποδηλάτες. Παρασιωπήθηκε, όμως το γεγονός πως, λόγω του νόμου αυτού, μειώθηκε αντίστοιχα και ο αριθμός ατόμων που χρησιμοποιούσαν το δίκυκλό τους. Επομένως η μείωση ατυχημάτων οφειλόταν στην μείωση του αριθμού δικυκλιστών και όχι στην υποτιθέμενη προστασία που προσέφερε το κράνος! Στην πραγματικότητα, αναλογικά, αυξήθηκε ο αριθμός των ατυχημάτων. Εάν δε μάλιστα ληφθεί υπ’ όψη το γεγονός ότι οι χρήστες κράνους είναι κατά κανόνα άτομα νομοταγή και προσεκτικά, τότε γίνεται κατανοητό γιατί αυτοί που φορούν κράνος δεν γίνονται πρόξενοι ακόμα περισσοτέρων ατυχημάτων.

Συμπέρασμα

Οι στατιστικές στην πραγματικότητα συνάδουν κατά και όχι υπέρ της χρήσης κράνους.

Όσον αφορά το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας του ατόμου

Η κάθε πολιτεία σκοπό, εξ ορισμού, έχει την ρύθμιση των μεταξύ των ανθρώπων σχέσεων και όχι το πώς το άτομο θα αναπτύσσει την προσωπικότητά του και θα προστατεύει τα ίδια του τα συμφέροντα.

Για παράδειγμα, το άτομο έχει απόλυτο, απαραβίαστο και αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα να επιλέγει, στην περίπτωση νόσου, μεταξύ εναλλακτικών τρόπων θεραπείας ή πρόληψης, ακόμα και να επιλέγει τον θεράποντα ιατρό. Εξαίρεση αποτελούν μόνο οι διανοητικώς πάσχοντες.

Εάν κάποιος, ενόψει των ως άνω επιχειρημάτων θεωρεί πως η χρήση κράνους θέτει την ζωή, ασφάλεια, αρτιμέλεια και υγεία του σε κίνδυνο και δεν πείθεται από την κρατούσα γνώμη περί του αντιθέτου, εφόσον το θέμα αφορά πρωτίστως και αποκλειστικώς αυτόν τον ίδιο, δεν νοείται το κράτος να επιβάλλει διαφορετική επιλογή.

Κάτι τέτοιο προσκρούει στην λογική, σε κάθε βασική έννοια ελευθερίας και δημοκρατίας, στην σύμβαση της Ρώμης για τα ανθρώπινα δικαιώματα και στο 5ο άρθρο του Συντάγματος της Ελλάδος το οποίο θεσπίζει πως «δικαίωμα των πολιτών δεν μπορεί να παραβιαστεί εφόσον δεν παραβιάζει το Σύνταγμα και τα χρηστά ήθη». Εδώ βεβαίως υπάρχει ο αδόκιμος όρος «χρηστά ήθη» ο οποίος είναι απαράδεκτος καθότι ασαφής και αυθαίρετος και δεκτικός διαφορετικών και αντιθέτων ερμηνειών: Για παράδειγμα, η πλειοψηφία των ενήλικων ελλήνων είναι καπνιστές. Άρα το κάπνισμα ανήκει στα «χρηστά ήθη» («χρηστά ήθη» σημαίνει «οι κρατούσες συνήθειες»). Τι σημαίνει αυτό, πως θα επιβάλλουμε την ολέθρια συνήθεια του καπνίσματος στους μη καπνίζοντες για να τους εναρμονίσουμε με τα «χρηστά ήθη»;

Σε άλλη του διάταξη το Σύνταγμα της χώρας υποχρεώνει το Κράτος να προστατεύει την ζωή και υγεία των πολιτών. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν δίνει το δικαίωμα στο Κράτος να αποφασίζει για λογαριασμό του κάθε συγκεκριμένου ατόμου για το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να προστατεύσει την ζωή και υγεία του. Είναι αδύνατο το Κράτος να έχει, από την φύση του, αμεσότερο ή ισχυρότερο συμφέρον στο θέμα αυτό από το ίδιο το άτομο το οποίο ως άμεσα ενδιαφερόμενο έχει, και πρέπει να έχει, τον πρώτο και τελευταίο λόγο. Στην αντίθετη περίπτωση, το άτομο υποβιβάζεται σε ανώριμο και έχοντα ανάγκη κηδεμονίας υπάνθρωπο, και παράλληλα οι «καλοί αστυνομικοί και πολιτικοί» σε παντογνώστες κηδεμόνες που με την επιβολή βασανιστηρίων (διότι και τα πρόστιμα βασανιστήρια είναι, καθότι υποχρεώνουν το άτομο να εργαστεί περισσότερο για να τα πληρώσει) «νουθετούν» τους «ανώριμους» πολίτες…

Συμπέρασμα

Η δια του νόμου επιβολή χρήσης κράνους προσκρούει σε κάθε έννοια λογικής και δικαίου, διεθνούς ή εθνικού.

Γενικό συμπέρασμα

Αποδείχθηκε πέραν πάσης αμφιβολίας πως

1) Η χρήση κράνους από τους οδηγούς δικύκλων είναι πάντα απειλητική ή βλαπτική για τρίτους και για την κοινωνία.

2) Η χρήση κράνους πάντοτε αυξάνει, από λίγο έως πολύ, την πιθανότητα ατυχήματος.

3) Η μείωση της πιθανότητας σύγκρουσης είναι πάντα σημαντικότερη από την αμφίβολη, μικρή και νομιζόμενη προστασία την οποία κράνος, δήθεν, προσφέρει κατά την σύγκρουση.

4) Η χρήση κράνους, στην περίπτωση ατυχήματος, μόνο σε πολύ λίγες περιπτώσεις προσφέρει προστασία και, τότε, μόνο στο κεφάλι, όχι στο υπόλοιπο σώμα και ενδεχομένως έχοντας τραυματίσει την σπονδυλική στήλη.

5) Το κράνος ποτέ δεν «προστατεύει» άλλα μέλη του σώματος, εκτός, ενδεχομένως, της κεφαλής, τουναντίον, ενδέχεται να τραυματίσει θανάσιμα την σπονδυλική στήλη.

6) Το κράνος ακόμα και στην περίπτωση που σώσει ζωή, ενδέχεται να καταδικάσει σε ισόβιο βασανισμό λόγω παράλυσης.

7) Οι στατιστικές στην πραγματικότητα δείχνουν την επικινδυνότητα του κράνους.

8) Η οικονομία των οδηγών και της πολιτείας επιβαρύνεται από την αγορά κράνους.

9) Η υποχρεωτική χρήση κράνους προσκρούει στο στοιχειώδες, διεθνώς και εθνικώς κατοχυρωμένο αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα ελευθερίας και αυτοδιάθεσης τους ατόμου.

Στην Ελλάδα, ο πολίτης, εάν συμφωνεί με τα ως άνω και φρονεί πως η χρήση κράνους θέτει την ζωή, αρτιμέλεια, υγεία και ασφάλειά του σε κίνδυνο, καθώς επίσης, τον καθιστά, ως οδηγό, επικίνδυνο για τους άλλους, έχει δικαίωμα και υποχρέωση να μην το χρησιμοποιεί, επικαλούμενος κατάσταση ανάγκης, κατά τα σχετικά άρθρα του ποινικού κώδικα αλλά και την ήδη αναφερθείσα διάταξη του Συντάγματος καθώς επίσης και την σύμβαση της Ρώμης για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Παρατήρηση

-Οι δικυκλιστές πρέπει σε κάθε περίπτωση

α) Να αποφεύγουν τις υψηλές ταχύτητες και να χρησιμοποιούν ανεμοθραύστη (παρμπρίζ) διότι αυτός βελτιώνει αφενός την ακουστική αντίληψη, αλλά και προστατεύει όλο το άνω μέρος του σώματος από έντομα, σκουπίδια, σκόνες, κρύο κλπ.)

β) Να μην μιλάνε στο κινητό ή να ακούν walkmanόταν οδηγούν

γ) Να έχουν πάντα τους μεσαίους προβολείς ανοικτούς για τους βλέπουν οι άλλοι

δ) Να μην οδηγούν με φθαρμένα ελαστικά

ε) Να ελέγχουν όλα τα σημεία του ορίζοντα και να έχουν υπ’ όψη το ρητό πως «καλύτερα να περάσεις με κόκκινο αφού κοιτάξεις, παρά με πράσινο χωρίς να κοιτάξεις…»

-Όσοι επιλέγουν να οδηγούν με υψηλές ταχύτητες, συνειδητά εκθέτουν την ζωή και αρτιμέλειά τους σε πάρα πολύ μεγάλους κινδύνους. Η υψηλή ταχύτητα δεν «συγχωρεί» λάθη. Δεν υπάρχει αποτελεσματική προστασία από το κακό οδόστρωμα, από ξαφνικά εμπόδια όπως είναι τα λάδια ή ένα ζώο. Στην περίπτωση αυτή η χρήση κράνους μάλλον ενδείκνυται, διότι προσφέρει προστασία από τον άνεμο, μιας και δεν υπάρχει παρμπρίζ, και δεδομένου ότι η ανάγκη εκ του σύνεγγυς ελιγμών είναι πολύ μικρότερη σε σχέση με την οδήγηση εντός πόλεων.

(Ο συντάκτης του παρόντος δεν το στηρίζει σε ασκήσεις επί χάρτου, είναι ο ίδιος οδηγός δικύκλου 250κε επί τριάντα έτη και κατά μέσο όρο τρεις ώρες την ημέρα, χειμώνα – καλοκαίρι, χωρίς καν πτώση…)»
Το εντός εισαγωγικών κείμενο είναι του δρ. Δ. Βάδεν, φυσικού.

–       Η άποψη πως οι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν τα νοσήλια και φροντίδα όσων τραυματίζονται από την μη χρήση κράνους είναι κατά τα ως άνω ψευδής.

–       αλλά, ακόμα και αν ήταν αληθής, τότε θα εγκαθίδρυε ένα ολοκληρωτικό κράτος που θα έλεγχε και θα τιμωρούσε, δηλαδή θα βασάνιζε, όσους καπνίζουν, τρώνε γλυκά, πίνουν, δεν ασκούνται και δεν ζουν σύμφωνα με τις προσταγές του… Αυτό το κράτος θέλουμε, σ’ αυτό το κράτος συναινούμε;

Είναι ή δεν είναι αληθινό πως το τσιγάρο σκοτώνει, με απόλυτη βεβαιότητα και αποτελεσματικότητα, εκατομμύρια μόνο στην χώρα μας, αφού τους ταλαιπωρήσει σε νοσοκομεία και τους εξοντώσει οικονομικά; Δεν κάνει το ίδιο η πολυφαγία, το πάχος ή η έλλειψη εξάσκησης; Έχει το κράτος δικαίωμα να περιορίζει, επικαλούμενο οικονομικά κίνητρα, τις συνήθειες των ανθρώπων; Μα κόβονται οι συνήθειες; Από την στιγμή, μάλιστα που όλοι δεχόμαστε καταιγισμό από διαφημίσεις που μας προτρέπουν αδιάκοπα σε βλαπτικές συνήθειες και συμπεριφορές, που καλλιεργούν τα πιο ταπεινά και αρρωστημένα ένστικτα (ταινίες βίας, ναρκωτικών, τρόμου, εκδίκησης κλπ).

Έχεις τύψεις επειδή ΔΕΝ φοράς κράνος;
ΛΑΘΟΣ!

Έχε τύψεις αν το φοράς
και αν δεν αντιστέκεσαι
στην επιβολή χρήσης του!


σχετικές ιστοσελίδες

τα ευρήματα του Dr. Cooter
στην Αυστραλία

Η μελέτη του Δρ. Goldstein

Ίδρυμα δικυκλιστών

Welcome to Preventing Helmet Disasters Web Site

Η Ελευθερία, το Υπέρτατο αγαθό (-και προϋπόθεση παντός άλλου-) απαιτεί από το άτομο συνεχή προσπάθεια, συνεχή αγώνα.

Ο παθητικός θεατής των εξελίξεων είναι συνένοχος σε κάθε κακό.

Με το σκεπτικό αυτό:

–       Ο πολίτης δεν πρέπει να αφήνεται ούτε στιγμή στην ανεξέλεγκτη κρίση των αρχών, διότι η εξουσία διαφθείρει και τον αγαθότερο των ανθρώπων, πόσο μάλλον τους απλούς, τους βολεμένους με ρουσφέτι ή εκείνους που διακατέχονται από τον φανατισμό της άγνοιας και της τυφλής πίστης.

–       Ποτέ δεν πρέπει να υπερτιμάμε το κράτος και να θεωρούμε δεδομένες τις αγαθές του προθέσεις. Δεδομένο είναι μόνο ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ισχυρών και πως δείχνει «φιλάνθρωπο πρόσωπο» μόνο στον βαθμό που είναι αναγκασμένο για να κατευνάσει τις αντιδράσεις.

–       Ποτέ δεν πρέπει να θεωρούμε τους ανά τον κόσμο πολιτικούς ικανούς κυβερνήτες: Αυτοί και μόνο ευθύνονται για τους πολέμους, τα ναρκωτικά, την πείνα και πάνω απ΄ όλα τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλουν όσους αντιστέκονται στην βούληση και συμφέροντά τους χαρακτηρίζοντάς τους από «εγκληματίες» ως «τρομοκράτες», χαρακτηρισμοί που απόλυτα προσιδιάζουν σε αυτούς τους ίδιους.

–       Η διαφθορά των κατόχων της εξουσίας βασική αιτία έχει την απροθυμία των πολιτών να δράσουν, να σκεφθούν, να αποφύγουν παγίδες και ευθύνες. Γιατί να καπνίζουμε, γιατί να μπεκρουλιάζουμε, γιατί να τρώμε «πλαστικές τροφές», γιατί να καταναλώνουμε και να αγοράζουμε άχρηστα αγαθά που ρυπαίνουν την φύση, το σπίτι μας, γιατί;

Και, πάνω απ’ όλα, γιατί να θέλουμε να επιβάλουμε τις δικές μας απόψεις πάνω σε άλλους και γιατί δεχόμαστε άλλοι να κάνουν αυτό;


για επαφή με τoν συγγραφέα:
sipec@mail.com

Μια αδυσώπητη ερώτηση πρέπει να έρχεται πάντα στο νου μας: Γιατί μερικοί προτιμούν τα «πρόστιμα» και τις διώξεις και δεν φορούν κράνος;

–Διότι τους ενοχλεί, τους προξενεί δυσφορία. Δεν υπάρχει άλλη απάντηση.
Και εκείνος που αισθάνεται δυσφορία δεν οδηγεί με ασφάλεια, είναι επικίνδυνος για τον εαυτό του και τους άλλους.

–Τότε, να μην οδηγεί! Θα έσπευδαν να απαντήσουν μερικοί «καλοπροαίρετοι». Όχι αξιότιμοι «καλοπροαίρετοι», διότι δεν είναι το δίκυκλο εντός πόλης είδος πολυτελείας, αλλά αναντικατάστατο μέσο ταχείας μεταφοράς χάρη στο οποίο το άτομο και η πολιτεία κερδίζει τρισεκατομμύρια σε αποφυγή απώλειας ωρών εργασίας λόγω ταχείας διεκπεραίωσης υποθέσεων, αισθητής μείωσης του συνωστισμού και του κυκλοφοριακού χάους καθώς και της εκπομπής ρύπων.
Οι εντός πόλεως χρήστες δικύκλων, είναι ευεργέτες της πατρίδος, στήριγμα της οικονομίας και της εύρυθμης λειτουργίας της κοινωνίας.

Σε αντίθεση με ορισμένους, με ρουσφέτι βολεμένους, επίορκους που αντί να διώκουν πραγματικούς παραβάτες κάθονται με ένα φραπέ στο χέρι, καπνίζοντας τσιγαράκι και μιλώντας στο κινητό.

Πως θα τους φαινόταν εάν άρχιζαν να πέφτουν βροχή μηνύσεις εναντίον τους για κατάχρηση εξουσίας επειδή, πχ. ανέχονται την κατάληψη με τραπεζάκια δημοσίων δρόμων δεχόμενοι χρηματισμό από ιδιοκτήτες καφετεριών; Η οδός Αδριανού στην Αθήνα μεταξύ Θησείου και Μοναστηρίου τους λέει τίποτα;

Η οδός Κυψέλης, καθ΄όλο το μήκος της οποίας απαγορεύεται ακόμα και η στάση, πόσο μάλλον η στάθμευση, γιατί παραμένει γεμάτη σταθμευμένα οχήματα, ακόμα και πάνω στις στάσεις και αυτοί απαντούν πως δεν αρκούν οι γερανοί;

Πότε άσκησε η αστυνομία δίωξη εναντίον δήμου ή άλλου φορέα για την εγκληματικά κακή συντήρηση του οδικού δικτύου ή για την κακή σήμανση;

 Αλλά, για να είμαστε «δίκαιοι», η αστυνομία δεν ενδιαφέρεται ούτε και για την ασφάλεια και ζωή των στελεχών της διότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν τροχονόμοι που δεν φέρουν τα σωτήρια για την ζωή αντανακλαστικά υλικά…
Α, και κάτι άλλο. Προς τους «καλοπροαίρετους». Την γνώμη σας την ακούμε με προσοχή. Την απορρίπτουμε, όμως, και δεν την υιοθετούμε διότι δεν μας πείθει. Μην προσπαθήσετε να μας την επιβάλλετε δια της βίας, διότι η βία γεννά την βία και κανείς δεν βγαίνει κερδισμένος. Άλλωστε, στην βία καταφεύγουν όσοι στερούνται επιχειρημάτων.

• Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με αγαθές προθέσεις. 

• Θέσεις χωρίς επιχειρήματα είναι ανεπίδεκτες εκτίμησης.

• Ο νόμος είναι μέσον και όχι αυτοσκοπός. Η αξία του κρίνεται από την χρησιμότητα και αποτελεσματικότητά του.

• Όπου υπάρχουν πολλοί νόμοι, υπάρχουν και πολλοί ανώριμοι κι απληροφόρητοι πολίτες.

• Ο νόμος είναι κακό υποκατάστατο της παιδείας, της πληροφόρησης και της μόρφωσης.Οι νόμοι που προορίζονται για νήπια δεν προσφέρονται για ενήλικες.